دئدی حاجی رمضان«: قیزدئییلم،آروادم

فاش می گوییم و ازگفته  خوددلشادم !

ایندی یَه اولمامیشام پول و مقاما بنده !
بنده ی عشقم وازهردو جهان آزادم !

بیلمیرم سیزمَنَه ای جاهل آداملاربویورون
که دراین دامگه حادثه چون افتادم ؟!

عاشق اولدوم «حَسنین آروادینا» آمما آدی
به هوای سرکوی تو برفت ازیادم !

دونیایا گلمزدیم لاپ باشیما بورک قویدو!
آدم آورد دراین دیر خراب آبادم !

اوره گیم ایسته هر کیمسَه یَه پیس سوز دئییرَم
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم !

الی اگری،کؤپک اوغلو،ایکی اؤزلو،گؤتوبوش!
یارب از مادر گیتی به چه طالع زادم ؟!

تاکی گئتدیم«مشه عباس»گیله ائلچی لیگه
هردَم آید غمی ازنو به مبارکبادم !!

اؤزؤموهی دؤیؤرم،هم اؤزؤموهی سؤیؤرم
که چرا دل به جگرگوشه ی مَردم دادم !

آغلاما« حافظ »وبیرکاسا شراب ایچ،آدام اؤل!
وَرنه این سیل دمادم ببرَد بنیادم !

اگرچه دوز دئییل و فکر من اساسی نیست

رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست

بیر آز لطف ائله و غربی لر کیمین بیزه وئر

شریعتی که در آن حُکم ها قیاسی نیست

او دونیادا سنی هجران اودوندا یاندیرماز

خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست

خدا بویوک دور و بخشنده دور،حضورینده

خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست

اوزون تانیدون تانرینی تانی آ کیشی

که خود شناسی ما جز خدا شناسی نیست

اوغورلوق و چاپاچاپ یوخ،یالان دئمَک یوخدور

هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست

من نگویم رفقا قبر مرا«داش» کنید
قطره اشکی بچکانید و مرا«یاش»کنید !

برسر قبر شما هم وطنان می رینند!!
سر قبر من اگر بی ادبان شاش کنید!

کۆره کَنلر من اؤلَن گۆنده گؤتوزده تۏی اۏلار !
آغلایین اۆزده ولی دالدا «نیناش ناش»کنید !

 قبریم اۆستونده گلیب؛آغلامایین صیغه لریم 
قورخورام یاس گئجه سی راز مرا فاش کنید !

دئدی بیر جوجه مهندس:«ایشیمیز یۏخ»آقالار !
لطف ائدیب کارخانالاردا؛بیزی فراش کنید !!

اولماسا پول تانیمازلار سیزی؛هئچ کس سایماز! 
حذراز باجی و باج اوغلو و قارداش کنید

هر سال سال ائششک و امسال سالِ ایت

آدی دوشوبدو دیللرَه و خوش به حال ایت

هر کس مَنَه بو ایل دئسَه ایت،با صدای بَرک

خواهد شنید الاغ و کؤپَک در قبال ایت

قالدی بیزه سوموک،یئدیلر ایتلر اتلری

قالمیش یئمَک،ایلیک و سوموک نیز مال ایت

هر جا که می رَوَم گؤرورَم باغلاییبلار ایت

دیگر نمی شود بشوم بی خیال ایت

دانشگاها گئدیب،اوخویوب،دوکتراسی وار

چاتماز آدام به مدرک و علم و کمال ایت

محکم تپیک ووروب،دئدیلر بیر محَلله دَه

یوخسول ارینی دانلادی،قاپدی،عیال ایت

انسان کیمین خیانتی یوخ،چوخ وفالی دیر

مین آفرین به مِهر و وفا و خِصال ایت

انسان ترقّی ائییله جاق،زندگانلیغی

اولسا اگر کی یاخچی و طبقِ روالِ ایت

اهل حیادی،غیرتی چوخ،وار شرافتی

گئدمَز حرام آردینا هرگز حلالِ ایت

گؤردوم یوخومدا هدیه وئریبلر ار-آروادا

در صحنه ی وفا و محبّت مدال ایت

ای دائِماً در«یان»ِ ما؛همکار بی وجدانِ ما

قاچ گئت بیزه ساری نَیا،چون ییرتیلیب تنبانِ ما !!

ای چشمهایت چون پیشی؛سیندیرمیسان بیزدن دیشی !
آخر نه دن ائششک کیشی؛سن تشنه سن بر قانِ ما ؟!

گفتی:«برس بر دادِ ما؛عرشه چاتیب فریادِ ما 
هی قیشقیریر آروادِ ما؛زیرا سینیب قالخانِ ما»!!

قاش خودش برداشته؛خودرا«قادین»پنداشته ! 
چؤ دوشدو:«پستان کاشته؛آرواد اولوب؛اوغلانِ ما»!

زاهد سنی گؤردوم دونَن؛من در قوجاقِ؛«نسترن»!
بو ایشلری گَل گؤرمه سَن؛بادَه گئدر ایمانِ ما !

آیران ایچینده وارمگس،این را مگو با هیچ کس 
افتاده سوسکی چون عدس،یاخشی پیشیب در نانِ ما !

بیزلر یالانچی،اَیری اَل،مؤمن وَ لیکن مبتذل! 
مارا رها کن ای گؤزل،اولماز داها درمانِ ما !

ای کله ات همچون اینَک!پیش بینی ائتمه گل گئدک ! 
گردیم سبزه یا تَزَه ک!معلوم دئییل پایانِ ما!

رفته یوخاری نرخ ها،اؤلدوردو یاری نرخ ها
یاندیردی آری نرخ ها،بیر منطقه از رانِ ما !

گلدی اِس اِم اِس لَر مَنَه،بؤش خرمن اوستونده یئنه 
گیره دوشوب«خاور ننه»در کابین نیسانِ ما !

دوردی یوخودان «مش صفر»،می گفت گریان و دَمَر:
«ای دزد وجدان سیز نَبَر،یاسدیقیلان یؤرغانِ ما